Wethouderschap: De meest onderschatte baan van Vlaanderen? 'Het is een fantastische job!'
De exodus van wethouders in Vlaanderen kent geen grenzen. Recordaantallen politici kiezen ervoor om hun mandaat neer te leggen, waardoor gemeentebesturen in het slachtoffer vallen van een nijpend personeelstekort. Maar is dit beeld wel volledig correct? Volgens voormalig wethouder en spreker bij Spraakmakers, Erik Bos, is er een cruciale nuance die vaak over het hoofd wordt gezien: het wethouderschap is een ongelooflijk lonende en boeiende job.
“Het is de mooiste hondenbaan ter wereld,” verklaart Bos met overtuiging. “De impact die je als wethouder kan hebben op de leefomgeving van mensen is enorm. Je bent direct betrokken bij de uitdagingen en de kansen van je gemeente, en je krijgt de mogelijkheid om echt iets te betekenen voor de inwoners.”
Waarom wethouders vertrekken
De redenen voor het vertrek van wethouders zijn divers. De werkdruk is hoog, de kritiek kan genadeloos zijn, en de politieke druk is constant aanwezig. Bovendien is het wethouderschap vaak een baan met lange uren en weinig flexibiliteit. Veel wethouders worstelen met het vinden van een goede balans tussen hun professionele en persoonlijke leven. De recente politieke polarisatie maakt het er bovendien niet makkelijker op.
De aantrekkingskracht van het wethouderschap
Ondanks de uitdagingen blijft het wethouderschap een aantrekkelijke optie voor veel mensen. De mogelijkheid om direct bij te dragen aan de verbetering van de lokale gemeenschap is een belangrijke drijfveer. Ook de diversiteit van de taken en verantwoordelijkheden, van ruimtelijke ordening tot sociale zaken, maakt het werk afwisselend en uitdagend.
Bos benadrukt dat het wethouderschap een unieke kans biedt om je leiderschapskwaliteiten te ontwikkelen en om een verschil te maken in de wereld. “Je leert snel prioriteiten stellen, onderhandelen en beslissingen nemen onder druk,” zegt hij. “En je bouwt een netwerk op van mensen die gepassioneerd zijn over hun gemeenschap.”
Een oproep tot actie
De huidige situatie vraagt om een hernieuwde blik op het wethouderschap. Het is cruciaal om de aantrekkelijkheid van de functie te vergroten en om de werkdruk te verminderen. Dit kan door het aanbieden van betere ondersteuning aan wethouders, het vereenvoudigen van administratieve procedures en het creëren van een positievere werkomgeving.
Bos sluit af met een krachtige oproep: “Iedereen zou een keer wethouder moeten wíllen zijn! Het is een kans om je steentje bij te dragen aan een betere toekomst voor je gemeente.”
