“คนเราทุกวันนี้ดิ้นรนไขว่คว้าหาสิ่งที่ไม่มีและสุดท้ายทุกคนก็จะได้สิ่งเดียวกันคือไม่ได้อะไรเลย”…“คนชอบนินทาคือคนที่ชอบกินของเน่า ถ้าเราร่วมผสมโรงไปกับเขา แสดงว่า…เราเองก็ชอบกินของเน่าไม่เบาเหมือนกัน”
“รู้จักปลง รู้จักปลด รู้จักปล่อยวาง รู้จักไม่ยึดมั่นถือมั่น มันจึงจะทำให้มีความสุขอยู่ในโลกนี้ได้”…“การเมืองบริสุทธิ์คือศีลธรรม การเมืองระยำคือการต่อสู้แย่งชิง…เสียงประชาชนมิใช่เสียงสวรรค์เสมอไป เป็นเสียงนรกก็ได้เมื่อไร้ศีลธรรม”…คัดลอกมาจากเฟซบุ๊ก “คู่มือมนุษย์” พุทธทาสภิกขุ
“ค่าของคนมิได้นับเพราะทรัพย์มาก หรือนับจากรูปลักษณ์สมศักดิ์ศรีหากเกิดแต่คุณงามและความดี ผลงานที่จรรโลงให้โลกไพบูลย์”
…“อย่าดูหมิ่น บาปกรรม ว่าทำน้อย น้ำหยดบ่อยลงกระถางเต็มอ่างได้ แม้บาปกรรมทำบ่อยบ่อยน้อยเมื่อไร ท่วมทับใจ โง่งม สั่งสมกรรม”
“เร่งช่วยตัว ดีกว่า อย่างร้องแย่ หาทางแก้ ได้คล่อง ต้องขยันสะสมทรัพย์ ทับทวี ดีทุกวัน เงิน ป้องกัน โรคแย่ แน่จริงๆ”
อีกธรรมะสะท้อนชีวิตสัตว์โลกที่ติดไว้ในหลากหลายมุมภายในบรรยากาศอันร่มรื่น “วัดจินดามณี” แม้ว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แต่ไม่น้อยหลายชีวิตก็ยังหิ้วติดอยู่กับกิเลสไม่กลัวกรรมจะตามทัน
“ความเชื่อ” ของ “มนุษย์” คือการยอมรับ ว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นจริง บางครั้งความเชื่อก็ไม่จำเป็น ว่าจะต้องมีเหตุผลประกอบ อย่างที่เราๆท่านๆหลายคนเชื่อในเรื่องฤกษ์ยาม วันเวลาตกฟาก เครื่องรางของขลัง
…“ปาฏิหาริย์” สิ่งยึดเหนี่ยวตามที่ต่างๆที่ให้ “คุณ” แก่ตนได้
เชื่อกันว่า…ทำบุญไหว้พระ ถวายพวงมาลัย ดอกไม้ ธูปเทียนบูชา หากตายไปแล้วเกิดชาติหน้าก็จักอุดมด้วยลาภยศ ชื่อเสียง มีโอกาสได้ทำบุญ…สร้างโบสถ์ สร้างวิหารสืบต่อพระศาสนา เกิดชาติหน้าจะมีวาสนา บารมีมากมายเหลือคณา หรือทำบุญสวดมนต์ ก็มีความเชื่อกันว่าจะทำให้มีสติปัญญาแหลมคม
ทำบุญน้ำมันตะเกียง…จะทำให้ชีวิตโชติช่วง ชัชวาล เจริญรุ่งเรืองดั่งเปลวไฟ คิดพิมพ์หนังสือ ธรรมะแจกเป็นธรรมทาน เกิดชาติหน้าว่ากันว่าจะมีบารมี วาสนา มีชีวิตความเป็นอยู่สุขสมบูรณ์พร้อมสรรพ
“บุญ” คือการกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา ความเชื่อเกี่ยวกับบุญทำให้เราๆท่านๆ
ทำบุญมากขึ้นหรือน้อยลงอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับศรัทธาในหัวใจของผู้ใจบุญแต่ละคน
O O O O
บทมงคลสูตร 38 ประการ (มงคลปริตร) เพื่อเสริมความเป็นสิริมงคลให้แก่ตนเองและครอบครัว กล่าวกันว่ายังเป็นบทสวดที่ป้องกันอันตราย เพิ่มสิริมงคลรับปีใหม่
เอวัมเม สุตังฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา สาวัตถิยัง วิหะระติ เชตะวะเน อะนาถะปิณฑิกัสสะ อาราเม อะถะโข อัญญะตะรา เทวะตา อะภิกกันตายะ รัตติยา อภิกกันตะ วัณณา เกวะละกัปปัง เชตะวะนัง โอภาเสตะวา เยนะ ภะคะวา เตนุปะสังกะมิ อุปะสังกะมิตะวา ภะคะวันตัง อภิวาเทตะวา
เอกะมันตัง อัฏฐาสิ เอกะ มันตัง ฐิตา โข สา เทวะตา ภะคะ วันตัง คาถายะ อัชฌะภาสิ พะหู เทวา มะนุสสา จะ มังคะลานิ อะจินตะยุง อากังขะมานา โสตถานัง พรูหิ มังคะละมุตตะมัง
อะเสวะนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ
เสวะนา ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ ปะฏิรูปะเทสะวาโส จะ ปุพเพ จะ กะตะปุญญะตา อัตตะสัมมาปะณิธิ จะ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ พาหุสัจจัญจะ สิปปัญจะ วินะโย จะ สุสิกขิโต สุภาสิตา จะ ยา วาจา เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ มาตาปิตุอุปัฏฐานัง ปุตตะทารัสสะ
สังคะโหอะนากุลา จะ กัมมันตา เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ ทานัญจะ ธัมมะจะริยา จะ ญาตะ กานัญจะ สังคะโห อะนะวัชชานิ กัมมานิ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ อาระตี วิระตี ปาปา มัชชะปานา จะ สัญญะโมอัปปะมาโท จะ ธัมเมสุ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ คาระโว จะ นิวาโต จะ สันตุฏฐี จะ กะตัญญุตา
กาเลนะ ธัมมัสสะวะนัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ ขันตี จะ โสวะจัสสะตา สะมะณา นัญจะ ทัสสะนัง กาเลนะ ธัมมะสากัจฉา เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ ตะโป จะ พรัหมะจะริยัญจะ อะริยะสัจจานะ ทัสสะนัง
นิพพานะสัจฉิกิริยา จะ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ผุฏฐัสสะ โลกะธัมเมหิ จิตตัง ยัสสะ นะ กัมปะติ อะโสกัง วิระชัง เขมัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ เอตาทิสานิ กัตวานะ สัพพัตถะมะปะราชิตาสัพพัตถะ โสตถิง คัจฉันติ ตันเตสัง มังคะละมุตตะมันติฯ
O O O O
“ชาวพุทธหรือศาสนิกชนของศาสนาอื่นมีประเพณีประกอบพิธีกรรมและมีการสวดบทสวดมนต์หรือคาถาประกอบการกระทำพิธี ซึ่งการสวดนั้นทุกศาสนาถือว่าเป็นสิ่งที่มีมาตั้งแต่บรรพกาลและมีการนำมาสวดกันในระยะต่อมา” ศาสตราจารย์ชวน เพชรแก้ว มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ กล่าวไว้
การ “สวดมนต์” นั้นถือว่าเป็นการพัฒนาชีวิตอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นอุบายทำให้ในใจสงบเป็นสมถกรรมฐาน ยิ่งไปกว่านั้นถือว่าเป็นอนุสติและสรรเสริญพระรัตนตรัย และการสวดมนต์นี้มีทุกศาสนา
เชื่อว่า…จะเกิดมีอำนาจเหนือมนุษย์ขึ้น
การสวดมนต์หรือการสวดคาถาประกอบพิธีกรรมในศาสนาถือว่าเป็นสิ่งที่มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล ศาสนาพราหมณ์ก็นิยมสวดเช่นกัน ดังที่เรียกกันว่า สาธยายมนต์ ร่ายมนต์ เพื่อความทรงจำพระเวทบ้าง เพื่อเป็นสิริมงคลบ้าง ในทางพระพุทธศาสนาเมื่อชาวบ้านได้ยินพระสงฆ์สวดสาธยายก็เป็นสิริมงคล
เกี่ยวกับการสวดมนต์ ยังมีเรื่องเล่าในวรรณคดีบาลีถึงความปลอดภัยไร้โรค รวมถึงกำจัดปัดเป่าภูตผีปีศาจด้วยว่า…“เมื่อคราเมื่อเวสาลีเกิดโรคระบาดทำให้คนและสัตว์ตายไปเป็นจำนวนมาก พระอานนท์ได้ไปที่นั่นแล้วสวดมนต์บทรัตนสูตร โรคนั้นก็ระงับไปได้”
นอกจากนี้เมื่อครั้งพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประชวรก็โปรดให้พระจุนทเถระสวดโพชฌงค์ปริตรถวาย ต่อมา…พระภิกษุทั้งหลายได้ไปบำเพ็ญ
สมณธรรมในป่าถูกพวกอมนุษย์รบกวน กลับมาเฝ้ากราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์โปรดให้สวดกรณียเมตตสูตรแล้วอยู่ต่อไป…ภัยเหล่านั้นก็ไม่มี
“ศรัทธา”…นำมาซึ่งปาฏิหาริย์? เชื่อไม่เชื่อโปรดอย่าได้…“ลบหลู่”.
รัก-ยม